Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Quid est enim aliud esse versutum? Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Idem adhuc; Duo Reges: constructio interrete. Quid est igitur, inquit, quod requiras?
Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.
Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?
Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Ipse negat, ut ante dixi, luxuriosorum vitam reprehendendam, nisi plane fatui sint, id est nisi aut cupiant aut metuant.
Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Ut aliquid scire se gaudeant? Ea possunt paria non esse. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Audeo dicere, inquit. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. At multis malis affectus.